|
|
Post by Cheyenne on Aug 19, 2013 12:26:05 GMT
De wind suisde zachtjes door haar manen. De zon verlichte haar gevlekte vacht. Cheyenne's voetstappen galmde door de bossen. Ze had wat tijd nodig voor zichzelf, en ze moest toch nog wat kruiden nodig. De merrie was opweg naar de Butterfly Trees, aan de voet van de boom waren altijd wel wat kruiden te vinden. Ook was het gezelschap van de fladerende vlindertjes wel leuk. Een klein vogeltje in een boom uit het bos naast haar vloog op waardoor ze vreselijk schrok en haar wit kleurige staart hoog op stak. Haar snelheid dreef ze hoog op waardoor ze de bladeren van de bomen dwarelden. Ze hinnikte met haar snuit de lucht in gestoken. Cheyenne maakte een klein sprongetje met yaar achterhand. Ze vertraagde haar gangen een beetje en galoppeerde verder.
Ze was bijna bij de Butterfly Trees, wanneer de voetstappen van een ander paard in haar oren klonken. Ze negeerde het geluid en liep verder, maar vertraagde haar snelheid naar draf. Ze liet haar hoofd zakken op de kruiden niet voorbij te lopen. Ze trok wat Aloe Vera af, voor als er paarden waren met brandwonden. Daarna zocht ze wat Balsemsornkruid, dat moesten de paarden eten voor betere vertering. Ook nam ze wat duindoorn mee, gewoon voor de verzorging van de vacht van de paarden. Ook raasde ze wat goudsbloem mee, dat kon altijd wel eens van pas komen. Kamillebloemen konden natuurlijk ook nooit kwaad, dus ook dit nam de merrie mee. Als laatste klemde Cheyenne nog wat kattekruid tussen haar kaken. Ten slotte hief ze haar kop terug op en draaide ze zich om. Wanneer ze zag dat er een loner achter haar stond, proeste ze hevig. Haar lippen rolden over elkaar. "Ik ben Cheyenne, en jij bent?
|
|
|
|
Post by Nykurinn on Aug 21, 2013 10:05:37 GMT
nykurinn and the world keeps spinning around Nykurinn genoot van het prachtige weer dat de jonge lente met zich meebracht. De vrolijke bloemetjes ontstonden en de vogels keerden terug naar Chimorea. Hun gekwetter werd met de dag luider. Nykur haatte de koude winter en het feit dat er amper voedsel was; en dan hield ze haar mond nog over de verschrikkelijk sneeuw wat je wankel op je benen liet staan. Ze was er gewoon simpelweg niet voor gemaakt.
Oplettend draaiden de oortjes van Nykurinn in het rond. Ze schudde haar hoofd heen en weer en stapte nieuwsgierig voort. Ze was nog niet eerder in dit gebied geweest en ze wist niet wat haar te verwachten stond. Opeens rook ze de zoete geur van nectar, waarna haar oren naar voren sprongen. Een groep bomen gevuld met de meest prachtige bloesem kwam op haar netvlies te staan. Honderden vlinders fladderden rond. Nykur wist niet wat ze zag. Met lichte, zwevende drafpasjes naderde ze de bomen en haar ogen bekeken de prachtige gekleurde kroonbladeren. Zodra ze vlakbij de bomen kwam, vlogen de vlinders geschrokken weg. Ze lachte even en huppelde als een jong veulen verder.
Opeens zag ze een ander paard voor zich. Geïnteresseerd verminderde ze wat vaart en benaderde de merrie van achteren. De wilde juist meedelen dat ze er was toen de merrie omdraaide. Toen de onbekende merrie haar zag proestte ze alles wat in haar mond zat - wat het ook was - uit. Nykur barste meteen in lachen uit; dat zag er werkelijk idioot uit!
'Haha, je had je gezicht moeten zien,' lachte ze olijk door. Ze trippelde een paar passen enthousiast op haar plaats, waarna ze haar hoofd kantelde toen de merrie zich voorstelde en haar om haar naam vroeg. Ze negeerde de vraag en deed net of ze het te druk had om de bonte merrie - genaamd Cheyenne - uit te lachen.
Nykurinn :: mare :: 5 years :: Arabian
|
|
|
|
Post by Cheyenne on Aug 22, 2013 11:44:57 GMT
De mooie arabische merrie die zich voor Cheyenne begaf lachte haar vierkant uit, alleen maar omdat ze de kruiden op de grond had gelegd, en daarna even geproest. Wat was daar nu grappig aan? De merrie zag er zeker niet uit als een veulen of jaarling, dus keek ze vragend. Nogmaals herhaalde de paint haar vraag: "Hoe bedoel je, je had je gezicht moeten zien?! En kom op, zeg nou, wat is je naam, meid?", sprak ze. Niemand, maar dan ook echt niemand, zou de Spice Horse van de Sky Stars beledigen of uitlachen! Dan zouden ze beslist een bezoekje van haar halfbroer -Spirit- mogen verwachten! Ze kapte even met haar rechter voorpoot en hinnikte met niet de vriendelijkste blik op haar gezicht. Toch had ze een opgewekte uitdrukking in haar mooie blauwe maanogen. Een zacht briesje suisde door haar vacht en liet haar manen zachtjes wapperen. Een mooie, grote koninginnenpage landde sierlijk op haar snuit, waardoor Cheyenne haar lange staart trots in de lucht stak. Dit soort vlinders waren niet veel meer te vinden, ook al was dit heel spijtig! Ze keek streng naar het paard dat nog steeds voor haar stond, met deze houding zou ze echt nooit in een kudde kunnen komen, zeker niet die van Spirit!
|
|
|
|
Post by Nykurinn on Aug 23, 2013 11:10:39 GMT
nykurinn and the world keeps spinning around Het was duidelijk dat de bonte merrie niet helemaal op Nykurinn was gesteld, wat haar plezier alleen maar vergrootte. Haar gezicht stond vragend en ze stelde weer vragen en vroeg opnieuw om haar naam. Nykur bedaarde een beetje en keek de merrie met een jolige grijns aan.
'Nou kijk, je had zo'n gezicht van..' Nykur probeerde het gezicht te imiteren die Cheyenne kort geleden had getrokken. Maar voordat ze het helemaal goed had begon ze weer te lachen. Ze schudde haar hoofd lachend en bedaarde vervolgens weer. 'Laten we maar zeggen dat het ongelooflijk grappig was,' grinnikte ze vrolijk waarna ze een paar passen opzij dribbelde. Nykur kon echt niet lang op dezelfde plaats blijven stilstaan. Eigenlijk was de merrie constant in beweging. Al was het maar het draaiden met haar oren of het zwiepen van haar staart.
De merrie had haar naam opdringerig gevraagd. 'Wat? Wil je mijn naam zo nodig weten?' De merrie hief haar hoofd wat hoger in de lucht, haar neusje fier in de lucht gestoken en haar oren een beetje naar achteren. 'Tsja, als je het zo nodig wilt weten. Nykur,' sprak ze zoet. Ze stelde zich eigenlijk nooit met haar volledige naam voor, enkel als het van toepassing was. Ze werd liever gewoon niet Nykurinn genoemd. Het was haar ze zoetjes en te lang. Nykur was kort, bondig en lag haar lekker in de mond. Daarbij vond ze de afkorting ergens een stoer tintje hebben.
Nykur zuchtte eens en schudde haar manen, waarna ze een pas achterwaarts zette en haar hoofd omhoog gooide. 'Wat is dat eigenlijk voor een prut dat je net uitspuugde?' grinnikte ze toen ze naar het bosje plantjes keek dat op de grond lag. Daarna stak ze een walgend haar tong uit.
Nykurinn :: mare :: 5 years :: Arabian
|
|
