Sweet, Sweet Teddybears - Story
Aug 24, 2013 10:56:05 GMT
Post by Spirit on Aug 24, 2013 10:56:05 GMT
Hallo daar!
Ik ben een verhaal aan het schrijven, genaamd Sweet, Sweet Teddybears. Ik post elke keer een nieuw hoofdstuk en pas het dan aan in deze beginpost zodat ik op het einde het hele verhaal onder elkaar heb staan.
Ik begin met het eerste hoofdstuk:
1. Ants Attack
Ik stond op het bed van Lynn, wachtend op de avond om bij haar genomen te worden, en lekker warm in slaap te kunnen vallen. Ik kon niet bewegen, maar gevoelens had ik wel. Lynn verzorgde me al vanaf ze kon ademen in de buitenlucht, ik was een cadeau van haar ouders, net als zij. Maar ze had me echter nooit echte liefde gegeven, en ik stond daar maar wat aan haar kussen, te staan alsof ik niets waard was. Opeens doorbrak een luid gekraakt de stilte. Het was een invasie van radioactieve mieren! Bang keek ik om me heen, maar wat kon ik doen? Ik was maar een teddybeer… Eén van de mieren kroop het bed in en kreeg mijn pluizige huid in het vizier. Een luide kreet verliet de mond van het kleine insect. Ik was nog nooit zo bang geweest! Nee, zelfs niet toen ik in de winkel stond en alle mensen me één voor één bepotelden! Het zespotige diertje viel me aan en al snel zaten zowat alle mieren op mijn lichaam. Ze openden hun kaakjes en zette hun scherpe tandjes in mijn pluizige vacht. Ik was verloren! Mijn bruine buitenkant zat vol met de zwarte, bruine en rode mieren. De beten die ze me elk gaven deden stuk voor stuk vreselijk veel pijn. Maar stilaan leek ik tot leven te komen. Het was een raar gevoel, maar wanneer alle kleine insecten weer weg waren, kon ik mijn arm bewegen. Mijn ogen kleurden rood, rood ja, de kleur van liefde en woede. Maar deze keer had de liefde er niets mee te maken! Mijn oogleden vielen zachtjes dicht, en voor een onbepaalde tijd was ik van de wereld…
2. Lynn To The Sky
Voorzichtig opende ik mijn ogen wanneer de zoete stem van Lynn in mijn oorschelpen weergalmde. “Kom meneer teddybeer, we gaan slapen”, sprak ze zacht. Het meisje greep me rond mijn nek en legde mijn snuit tegen haar lichtbruine haren waar hier en daar wat krullen in zaten. Ik grijnsde even, en mijn rode ogen leken licht te geven. Ik duwde haar lichaam van me weg met mijn poten die ik nu wel degelijk onder controle had en mijn stem klonk luid en duidelijk wanneer ik deze voor het eerste uitprobeerde: “Ja, Lynn, je gaat inderdaad slapen! Voor de laatste keer ik je leven!” Een gemene lach ontsnapte uit mijn keel. Ik kuchte even; er zat een beetje pluche vast ik mijn keel. “K… Kan jij praten?!”, zei Lynn verontwaardigd. Ze keek mij bang aan. “Mamaaaa!”, het meisje riep zo luid als ze kon, en de angst kon je al ruiken van beneden aan de trap. “Wat is er schat?”, hoorde ik haar moeder zeggen. De voetstappen op de trap maakten mij nu ook wel wat bang, dus ging ik in de normale teddybeer positie liggen, dan zou haar moeder, Lynn voor gek verklaren. “Meneer teddybeer kan praten! En hij zij dat ik nu zou gaan slapen voor de laatste keer in mijn leven! Ik ben bang mama!”, het meisje met de lichtbruine krullen in haar haartjes leek nu echt wel overstuur, was ik te ver gegaan? Met een ruk smeet haar moeder de deur open, waardoor ik toch wel even omhoog sprong van het schrikken! “Een teddybeer die kan praten? Volgens mij droomde je gewoon, probeer maar te slapen liefje”, hoorde ik haar moeder zeggen met een zachte en geruststellende stem. “Maar mama, ik wil niet bij Meneer Teddybeer slapen!”, drong Lynn aan. Ik kreeg het wat benauwd en raakte geïrriteerd door haar. “Wel, ik zal hem in de kast zetten, op mijn kamer”, antwoordde haar moeder. Het meisje hief me op met haar trillende handjes en haar moeders’ handen namen m’n lichaam over. Ik werd opgetild en de deur ging weer open waarna Lynn weer ging liggen met een andere knuffel in haar armen geklemd. Dat was mijn taak! Dat was mijn plaats! Wat hadden die mieren met me gedaan…?
Commentaar, tips of gewoon andere dingen ivm m'n verhaal mag je altijd hieronder plaatsen!
Het zou trouwens leuk zijn als je m'n verhaal zou volgen, en dus ook zou laten weten als je 't volgt ;'D
Lis x
Ik ben een verhaal aan het schrijven, genaamd Sweet, Sweet Teddybears. Ik post elke keer een nieuw hoofdstuk en pas het dan aan in deze beginpost zodat ik op het einde het hele verhaal onder elkaar heb staan.
Ik begin met het eerste hoofdstuk:
1. Ants Attack
Ik stond op het bed van Lynn, wachtend op de avond om bij haar genomen te worden, en lekker warm in slaap te kunnen vallen. Ik kon niet bewegen, maar gevoelens had ik wel. Lynn verzorgde me al vanaf ze kon ademen in de buitenlucht, ik was een cadeau van haar ouders, net als zij. Maar ze had me echter nooit echte liefde gegeven, en ik stond daar maar wat aan haar kussen, te staan alsof ik niets waard was. Opeens doorbrak een luid gekraakt de stilte. Het was een invasie van radioactieve mieren! Bang keek ik om me heen, maar wat kon ik doen? Ik was maar een teddybeer… Eén van de mieren kroop het bed in en kreeg mijn pluizige huid in het vizier. Een luide kreet verliet de mond van het kleine insect. Ik was nog nooit zo bang geweest! Nee, zelfs niet toen ik in de winkel stond en alle mensen me één voor één bepotelden! Het zespotige diertje viel me aan en al snel zaten zowat alle mieren op mijn lichaam. Ze openden hun kaakjes en zette hun scherpe tandjes in mijn pluizige vacht. Ik was verloren! Mijn bruine buitenkant zat vol met de zwarte, bruine en rode mieren. De beten die ze me elk gaven deden stuk voor stuk vreselijk veel pijn. Maar stilaan leek ik tot leven te komen. Het was een raar gevoel, maar wanneer alle kleine insecten weer weg waren, kon ik mijn arm bewegen. Mijn ogen kleurden rood, rood ja, de kleur van liefde en woede. Maar deze keer had de liefde er niets mee te maken! Mijn oogleden vielen zachtjes dicht, en voor een onbepaalde tijd was ik van de wereld…
2. Lynn To The Sky
Voorzichtig opende ik mijn ogen wanneer de zoete stem van Lynn in mijn oorschelpen weergalmde. “Kom meneer teddybeer, we gaan slapen”, sprak ze zacht. Het meisje greep me rond mijn nek en legde mijn snuit tegen haar lichtbruine haren waar hier en daar wat krullen in zaten. Ik grijnsde even, en mijn rode ogen leken licht te geven. Ik duwde haar lichaam van me weg met mijn poten die ik nu wel degelijk onder controle had en mijn stem klonk luid en duidelijk wanneer ik deze voor het eerste uitprobeerde: “Ja, Lynn, je gaat inderdaad slapen! Voor de laatste keer ik je leven!” Een gemene lach ontsnapte uit mijn keel. Ik kuchte even; er zat een beetje pluche vast ik mijn keel. “K… Kan jij praten?!”, zei Lynn verontwaardigd. Ze keek mij bang aan. “Mamaaaa!”, het meisje riep zo luid als ze kon, en de angst kon je al ruiken van beneden aan de trap. “Wat is er schat?”, hoorde ik haar moeder zeggen. De voetstappen op de trap maakten mij nu ook wel wat bang, dus ging ik in de normale teddybeer positie liggen, dan zou haar moeder, Lynn voor gek verklaren. “Meneer teddybeer kan praten! En hij zij dat ik nu zou gaan slapen voor de laatste keer in mijn leven! Ik ben bang mama!”, het meisje met de lichtbruine krullen in haar haartjes leek nu echt wel overstuur, was ik te ver gegaan? Met een ruk smeet haar moeder de deur open, waardoor ik toch wel even omhoog sprong van het schrikken! “Een teddybeer die kan praten? Volgens mij droomde je gewoon, probeer maar te slapen liefje”, hoorde ik haar moeder zeggen met een zachte en geruststellende stem. “Maar mama, ik wil niet bij Meneer Teddybeer slapen!”, drong Lynn aan. Ik kreeg het wat benauwd en raakte geïrriteerd door haar. “Wel, ik zal hem in de kast zetten, op mijn kamer”, antwoordde haar moeder. Het meisje hief me op met haar trillende handjes en haar moeders’ handen namen m’n lichaam over. Ik werd opgetild en de deur ging weer open waarna Lynn weer ging liggen met een andere knuffel in haar armen geklemd. Dat was mijn taak! Dat was mijn plaats! Wat hadden die mieren met me gedaan…?
Commentaar, tips of gewoon andere dingen ivm m'n verhaal mag je altijd hieronder plaatsen!
Het zou trouwens leuk zijn als je m'n verhaal zou volgen, en dus ook zou laten weten als je 't volgt ;'D
Lis x
