|
Post by Odysseus on Aug 30, 2013 20:46:38 GMT
he doesn't play by rules 296 athene E en redelijk grote hengst galoppeerde door het bos, zijn hoeven kwamen met gelijkmatige passen neer op de bodem. Het bos zag er werkelijk prachtig uit in deze tijd van het jaar, hoewel Odysseus er op dit moment niet veel behoefte aan deze schoonheid had. De zonnestralen die tussen de bomen doorschenen lieten zijn zwartbonte vacht glanzen, zijn zwarte manen wapperden heen en weer. Vooral op de moment waarop hij iets versnelde. Zijn hoofd en staart hield hij trots hoog en zijn oren draaiden in de richting van elk klein geluidje dat hij hoorde. Soepel ontweek hij elke boom die hem in de weg stond, een hele tijd galoppeerde hij zo door. Tot de nabijheid van een ander paard opmerkte, de onbekende geur drong zijn neus door. Met zijn hele hart hoopte hij dat het niet zo'n loyale goedzak zou zijn, zoals hij deze week al zo vaak was tegen gekomen. Op Avalyn na dan, van wie hij nog steeds niet zeker was of ze nou goed of slecht was.. Met die stemmingswisselingen. Hij had wel weer eens zin in een ontmoeting met een 'soortgenoot'. Toch stond die ene gedachte om gewoon door te lopen hem ook wel aan.. Maar zijn nieuwsgierigheid naar een andere paard won het van de gedachtes die zijn hoofd gevuld hadden. Dus zette Odysseus koers in de richting van de geur, zijn oren stonden recht naar voren terwijl hij zijn hoofd nieuwsgierig hoog hield. Met gelijkmatige passen ging hij over in een vlotte draf, net zolang tot hij uitkwam bij een open plek. Het was een prachtig gebied. Maar de bonte hengst besteedde er niet veel aandacht aan, zijn oog viel op de merrie tegenover hem. 'Zo, zo.. Wat doet deze dame hier zo alleen?' Een sluwe glimlach sierde zijn lippen.
|
|
TABLE BY TRINITY @ PLEASE DON'T STEAL
|
|