I was just... Just... [Paardenopdracht]

en geagiteerde zucht weerklonk door de stilte. Een voshengst rolde een moment met zijn ogen, terwijl hij een met bloemen gevuld heuveltje op draafde en het stuifmeel van zich afschudde, waardoor zijn vacht weer glans kreeg. De bruine ogen dwaalden over het ruime veld, gevuld met bloemen in allerlei tinten en kleuren. Geen paard te zien, laat staan een Gryff. Laat staan de Gryffindor. Met een schok bleef de hengst stilstaan, terwijl in zijn hoofd eindelijk doordrong wat al lang door had moeten dringen. De hengst was alleen. Er was niemand, werkelijk niemand, voor wie hij zich voor schut kon zetten. Een grinnik verliet zijn mond, terwijl Modock zich door zijn benen liet zakken en op zijn rug rolde. Met enkele spastische bewegingen probeerde hij de jeuk op dat ene plekje te bereiken...